Voor het houden van gifkikkers is een geschikte huisvesting, een vivarium, noodzakelijk. Er zijn echter verschillende typen vivaria mogelijk. Waar de keuze op valt hangt sterk af van persoonlijke voorkeuren. Zo is het mogelijk een vivarium pronkstuk te bouwen, waar de bewoners slechts een detail zijn in een visueel spektakel met een inrichting vol planten en andere structuren.

De richtlijnen gelden specifiek voor (semi)permanente huisvesting bij hobbyisten. Ze zijn niet geldig gedurende:

Licht speelt een belangrijke rol voor kikkers bij het vinden van hun prooien, waarnemen van gevaar, communicatie en dag- en nachtritme. In gevangenschap is verlichting om diezelfde redenen dan ook noodzakelijk. De richtlijnen zijn als volgt vastgesteld:

Om kikkers gezond te houden is het voeren van de dieren een van de meest belangrijke handelingen van de hobby. Denk hierbij aan het soort voer, maar ook aan de frequentie van het voeren en de suppletie ervan met vitaminen en mineralen. Voor elke hobbyist is het zeer belangrijk zich goed te verdiepen in voeding van kikkers. Dit kan onder andere met behulp van de artikelen over voeding, dat een belangrijke bijdrage kan leveren aan het maken van de juiste keuzes. De richtlijnen voor voeding zijn als volgt vastgesteld:

Essentieel bij de inrichting is niet het gebruik van natuurlijke materialen, maar zijn de functies die deze materialen vervullen voor de bewoners van de bak. Zeker als het gaat om quarantainehuisvesting dient de inrichting zeer spartaans te zijn, maar wel te voldoen aan de primaire levensbehoeften. Rekening houdend met de functies die de materialen vervullen, zijn de inrichtingsrichtlijnen als volgt vastgesteld:

Van nature zoeken Dendrobatoidae in perioden van droogte naar plaatsen met een voldoende hoge luchtvochtigheid om zich terug te trekken. In gevangenschap is de leefruimte aanzienlijk kleiner, waardoor ook de keuzemogelijkheden bij grote droogte zeer beperkt zijn. Het op peil houden van de luchtvochtigheid in gevangenschap is om die reden vastgelegd in de volgende richtlijnen, die slechts de minimale eisen weergeven:

De omgevingstemperaturen die in de leefgebieden van de verschillende soorten Dendrobatoidae voorkomen zijn niet altijd een goede richtlijn voor hobbyisten. Van nature trekken veel dieren zich bij hitte terug op plaatsen waar de temperatuur aanzienlijk lager is en die mogelijkheid hebben de dieren in gevangenschap meestal onvoldoende. In gevangenschap is meestal slechts een klein temperatuurverloop te realiseren doordat warme lucht door convectie stijgt ten opzichte van koudere lucht. Hiermee rekening houdend zijn de volgende richtlijnen vastgesteld:

Omdat het voor leken moeilijk te bepalen is of Dendrobatoidae op een verantwoorde manier hobbymatig gehouden kunnen worden, zijn minimale houderijrichtlijnen voor hobbyisten van groot belang. Dergelijke richtlijnen, gebaseerd op de levensbehoeften die een goede kwaliteit van leven waarborgen, kunnen dienen als checklist voor hobbyisten evenals voor instanties die dierenwelzijn handhaven.

Door de almaar stijgende welvaart neemt de behoefte aan delfstoffen hand over hand toe. Goud, diamanten, olie, gas, bauxiet en vele andere delfstoffen worden gevonden in en nabij het natuurlijke habitat van veel soorten gifkikkers en andere diersoorten.

Gifkikkers staan in hun natuurlijke habitat bloot aan verschillende, vaak door de mens veroorzaakte, bedreigingen zoals habitatdestructie, dierenhandel, klimaatverandering en ziekten als chytridiomycose. Deze bedreigingen leiden bij veel soorten tot afname van het aantal dieren en populaties.

Er zijn sterke relaties tussen het aantal eieren, de afzetplaatsen voor larven en de vorm van ouderzorg die gifkikkers aan hun nakomelingen geven (Summers & Tumulty, 2013). De grotere legsels van 10-60 eieren maakt intensieve zorg voor individuele nakomelingen moeilijk. 

Kikkerouders staan voor een groot aantal belangrijke keuzes wanneer ze hun jongen in een poeltje achterlaten. Voor vrouwtjes die hun jongen van voedseleieren voorzien, is het belangrijk om de kostbare voedseleieren aan eigen jongen te voeren en niet aan die van een ander vrouwtje. Het vrouwtje onthoudt niet alleen feilloos in welk poeltje de larven zich bevinden,

De legsels van gifkikkers zijn kwetsbaar voor uitdroging, schimmelinfecties en opeten door roofdieren of soms zelfs soortgenoten. Om de overlevingskansen van de op het land gelegde eieren te vergroten, verzorgen gifkikkerouders hun legsels. Bij verreweg de meeste gifkikkersoorten zijn het de mannetjes die de eieren bewaken en regelmatig nathouden.

De meeste gifkikkers leggen hun eieren op het land. Dat doen ze om het relatief grote aantal ei-etende roofdieren in het water te ontlopen ten opzichte van de minder talrijke ei-etende roofdieren op het land. Omdat de luchtvochtigheid in het regenwoud hoog is, kunnen de eieren in een kleine geleimassa prima op het land ontwikkelen.

Wanneer een vrouwtje ingaat op de roep van het mannetje kan het nog uren duren voordat er eieren worden gelegd. Gifkikkers hebben een uitgebreid paringsritueel, waarbij wederom de soorten behoorlijk kunnen verschillen in het gedrag dat ze daarbij laten zien. Het basispatroon in het ritueel wordt gevormd door een lange achtervolging van het mannetje door het vrouwtje.

Voordat tot voortplanting wordt overgegaan moet een geschikte partner worden gevonden. De roep van het mannetje speelt een sleutelrol in het aantrekken van een vrouwtje. Gifkikkersoorten hebben elk een specifieke roep, wat de kikkers goed in staat stelt om aan soortgenoten te laten weten waar ze zijn. 

Bij de meeste gifkikkersoorten bezetten de mannetjes een territorium. Ze verdedigen een klein stukje van de bosbodem tegenover andere mannetjes. Het meest intensief verdedigen ze de kern van hun territorium dat enkele vierkante meters groot is en onderdeel uitmaakt van de tientallen vierkante meters die de kikkers gedurende de regentijd gebruiken als leefgebied. Binnen

Gifkikkers hebben een bijzondere voortplanting. Anders dan onze eigen inheemse kikkers die na het afzetten van de eieren in het water hun legsel verlaten, leggen de meeste gifkikkers eieren op het land en besteden ze daar intensieve broedzorg aan. Naast het nathouden van het legsel dragen de ouders de uitgekomen larven op hun rug naar open water. 

Bij gifkikkers worden soms grote variaties in uiterlijk aangetroffen binnen een populatie. Vaak is er dan sprake van een zone waarin twee verschillend gekleurde populaties bij elkaar komen en er regelmatig paartjes van twee verschillend gekleurde ouders worden gevormd.

Naast roofdieren selecteren ook vrouwtjes op kleur. Feller gekleurde mannetjes zijn in trek bij de vrouwtjes, die voor deze mannetjes kiezen omdat de felle kleuren aangeven dat de mannetjes in goede vorm zijn (Crothers et al., 2011). De mannetjes zullen voldoende energie hebben om de eieren en larven van het vrouwtje te verzorgen.