Minyobates
Minyobates Myers, 1987
Het geslacht Minyobates bevatte tot de revisie van Grant et al. (2006) meerdere soorten die allemaal behalve M. steyermarki in het geslacht Ranitomeya geplaatst werden. Diezelfde soorten kennen we nu als Andinobates soorten, sinds ze bij een revisie van het geslacht Ranitomeya (Brown et al., 2011) van de huidige Ranitomeya soorten afgesplitst werden. Dat M. steyermarki (als enige bekende soort) binnen de Dendrobatinae tot een volledig ander geslacht behoort dan alle andere soorten, wordt ondersteund door verschillende genetische analyses.
Kenmerken: Met een lengte van zo’n 16 mm is dit dagactieve kikkertje een erg kleine soort. De kleur is rood en daarmee zeer opvallend, waarmee giftigheid wordt aangetoond. Bij de voortplanting vindt een kopamplexus plaats volgens Myers (1987). Anderen nemen aan dat in werkelijkheid geen kopamplexus plaatsvindt. De legsels bestaan uit enkele eitjes. Larven worden, nadat ze uit het ei zijn gekomen, door het mannetje één voor één vervoerd naar (gebruikelijk) waterhoudende planten. De larven zijn carnivoor en mogelijk kannibalistisch.
Verspreiding: Cerro Yapacana, Venezuela.
Minyobates:
- Minyobates steyermarki (Rivero, 1971)
Geciteerde literatuur:
- Brown, J.L., E. Twomey, A. Amezquita, M. Barbosa de Souza, J.P. Caldwell, S. Lötters, R. von May, P.R. Melo Sampaio, D. Mejia-Vargas, P. Perez-Peña, M. Pepper, E.H. Poelman, M. Sanchez-Rodriguez, & K. Summers. 2011. A taxonomic revision of the Neotropical poison frog genus Ranitomeya (Amphibia: Dendrobatidae). Zootaxa, 3083: 1-120.
- Grant, T., Frost, D.R., Caldwell, J.P., Gagliardo, R., Haddad, C.F.B., Kok, P.J.R., Means, D.B., Noonan, B.P., Schargel, W.E. & Wheeler, W.C., 2006. Phylogenetic systematics of dart-poison frogs and their relatives (Amphibia: Athesphatanura: Dendrobatidae). Bull. Amer. Mus., 299, 1-262.
- Myers, C.W., 1987. New generic names from some neotropical poison frogs (Dendrobatidae). Papeis Avulsos de Zoologia. São Paulo, 36, 301-306.