Naast roofdieren selecteren ook vrouwtjes op kleur. Feller gekleurde mannetjes zijn in trek bij de vrouwtjes, die voor deze mannetjes kiezen omdat de felle kleuren aangeven dat de mannetjes in goede vorm zijn (Crothers et al., 2011). De mannetjes zullen voldoende energie hebben om de eieren en larven van het vrouwtje te verzorgen.

Niet giftige gifkikkers maken soms handig gebruik van het leergedrag van roofdieren (Stuckert et al., 2014). Omdat roofdieren het uiterlijk van kikkers kunnen associëren met giftigheid, loont het voor niet giftige kikkers om in uiterlijk sterk op de giftige soorten te lijken waarmee ze hun verspreidingsgebied delen. 

De felle kleuren van gifkikkers waarschuwen roofdieren dat de kikkers niet eetbaar zijn (Vences et al., 2003). In het dierenrijk worden deze waarschuwingssignalen aangetroffen bij sterk uiteenlopende soorten zoals insecten, vogels en amfibieën. Daarbij worden veelal dezelfde kleuren gebruikt. Gele en rode signalen tegen een donkere achtergrond zijn daarin de meest voorkomende waarschuwingssignalen in het dierenrijk.

Binnen de superfamilie van Zuid-Amerikaanse gifkikkers, de Dendrobatoidae, komen onopvallend cryptisch gekleurde en felgekleurde soorten voor. De felgekleurde gifkikkers maken hun giftigheid kenbaar zodat roofdieren ze met rust laten. De variatie aan kleuren en patronen is enorm en verschilt tussen soorten, populaties en individuen. 

Binnen de superfamilie van neotropische gifkikkers zijn niet alle soorten even giftig en een groot aantal soorten is zelfs helemaal niet giftig. De stelregel is dat de kleurrijke kikkers giftig zijn en de onopvallend bruingekleurde kikkers niet tot nauwelijks giftig zijn (Santos et al., 2003). De combinatie van felle kleuren en giftigheid is geen toeval.

De enorme diversiteit aan gifstoffen halen de kikkers uit de voedseldieren die ze eten. In mieren, kevers en mijten die gifkikkers eten zijn dezelfde gifstoffen aangetroffen als de stoffen die in de kikkerhuid zijn gevonden. De geleedpotigen halen het gif of de bouwstoffen voor het gif op hun beurt weer uit het voedsel dat zij eten. Kleine mijten die door gifkikkers worden gegeten, maken bijvoorbeeld zelf een chemische verbinding die als seksferomoon dient.