Kleurvariatie
Kleurvariatie

Kleurvariatie

Binnen de superfamilie van Zuid-Amerikaanse gifkikkers, de Dendrobatoidae, komen onopvallend cryptisch gekleurde en felgekleurde soorten voor. De felgekleurde gifkikkers maken hun giftigheid kenbaar zodat roofdieren ze met rust laten. De variatie aan kleuren en patronen is enorm en verschilt tussen soorten, populaties en individuen. 

Tonen van giftigheid
Tonen van giftigheid

Tonen van giftigheid

De felle kleuren van gifkikkers waarschuwen roofdieren dat de kikkers niet eetbaar zijn (Vences et al., 2003). In het dierenrijk worden deze waarschuwingssignalen aangetroffen bij sterk uiteenlopende soorten zoals insecten, vogels en amfibieën. Daarbij worden veelal dezelfde kleuren gebruikt. Gele en rode signalen tegen een donkere achtergrond zijn daarin de meest voorkomende waarschuwingssignalen in het dierenrijk.

Kleuren kopiëren
Kleuren kopiëren

Kleuren kopiëren

Niet giftige gifkikkers maken soms handig gebruik van het leergedrag van roofdieren (Stuckert et al., 2014). Omdat roofdieren het uiterlijk van kikkers kunnen associëren met giftigheid, loont het voor niet giftige kikkers om in uiterlijk sterk op de giftige soorten te lijken waarmee ze hun verspreidingsgebied delen. 

Partnerkeuze
Partnerkeuze

Partnerkeuze

Naast roofdieren selecteren ook vrouwtjes op kleur. Feller gekleurde mannetjes zijn in trek bij de vrouwtjes, die voor deze mannetjes kiezen omdat de felle kleuren aangeven dat de mannetjes in goede vorm zijn (Crothers et al., 2011). De mannetjes zullen voldoende energie hebben om de eieren en larven van het vrouwtje te verzorgen.

Kleurvariatie binnen een soort
Kleurvariatie binnen een soort

Kleurvariatie binnen een soort

Bij gifkikkers worden soms grote variaties in uiterlijk aangetroffen binnen een populatie. Vaak is er dan sprake van een zone waarin twee verschillend gekleurde populaties bij elkaar komen en er regelmatig paartjes van twee verschillend gekleurde ouders worden gevormd.

Back To Top